Rozdział 9 - Nieoczekiwany zwrot akcji

***

Poranek następnego dnia zleciał mi szybko i już razem z Violą szłyśmy do Studia. Co oczywiście nie obyło się bez rozmowy. Zanim się spostrzegłam byłam już niestety przed Studiem i żegnałam się z Violettą. 'Niestety', ponieważ dzisiaj musiałam odbyć rozmowę z Pablo o wczorajszym. Ruszyłam więc w stronę pokoju nauczycielskiego, gdzie był już dyrektor. Najwyraźniej na mnie czekał. Gdy weszłam do środka wstał z krzesła i zaczął:
- Angie, jak wiesz chciałem z Tobą porozmawiać o wczorajszym incydencie. To nie tak, że to ja

pocałowałem Jackie. Rozmawiałem z nią i gdy było słychać jakieś kroki, Jackie nagle rzuciła się na mnie i mnie pocałowała i okazało się, że osobą która szła byłaś Ty. Ona pewnie wiedziała, że to byłaś Ty i specjalnie mnie pocałowała, żeby to wyglądało jak wyglądało. Proszę uwierz mi, Angie. Ja nigdy bym nie całował się z kimś innym, a na pewno nie z Jackie i na pewno nie na terenie Studia. Przecież wiesz, że kocham Cię nad życie. - Ostatnie zdanie, przyznam wzruszyło mnie i w głębi duszy mu wierzyłam, ale wyglądało to zupełnie inaczej, więc nie wiedziałam co robić.
- Przepraszam, Pablo, ale nie wiem co mówić. Zastanowię się.
- Dobrze. Dziękuję, że mnie wysłuchałaś. - Po tych słowach skierowałam krok ku sali lekcyjnej.

***

Do domu przyszłam dość wcześnie, ponieważ dzisiaj miałam mało lekcji. Dziwi mnie ostatnio to, że w Studiu po tym jak Pablo uderzył Davida, nie ma go w pracy. Może się rozchorował... W domu nie wiedziałam co mam robić, bo zazwyczaj o tej godzinie u siebie robiłam obiad, ale że tutaj jest Olga to nie miałam zajęcia. Usiadłam więc w kuchni i zaczęłam robić sobie kawę, której nie wypiłam w Studiu, ze względu na niechęć przebywania z Pablo w jednym pomieszczeniu. Nagle do kuchni weszła znana mi postać, okazało się, że to German, który rozmawiał przez telefon. Lecz gdy mnie zobaczył przerwał ją, z nie wiadomych dla mnie powodów.
- Dzień dobry, Angie.
- Dzień dobry.
- Ty dzisiaj tak jakoś... wcześnie?
- No tak, bo miałam mniej lekcji. A przeszkadza Ci moja obecność? Bo jak tak to mogę iść się pobłąkać po mieście. - powiedziałam żartobliwie.
- Nie, nie, tylko byłem trochę zdziwiony, że o tej porze już jesteś...
- A... chciałeś może coś mi powiedzieć? Bo jak mnie zauważyłeś to przerwałeś rozmowę.
- N-nie. Znaczy ... tak. Chciałem Ci tylko powiedzieć... - w tym momencie podszedł do mnie niebezpiecznie blisko i popatrzył mi prosto w oczy. - Chciałem Ci powiedzieć, że Cię kocham. - nie wiedziałam czy się cieszyć czy płakać. Otworzyłam szeroko oczy i wpatrywałam się w niego z zakłopotaniem. Po chwili milczenia chciałam coś powiedzieć, ale nie zdążyłam, ponieważ mój szwagier zrobił to czego się bałam... pocałował mnie. Długo i namiętnie. Zatraciłam się w tym pocałunku, czego nie chciałam i wiedziałam, że jest to nieodpowiednie. Lecz po chwili się obudziłam i odsunęłam gwałtownie.
- G-german. - mówiłam patrząc w podłogę. Wszystko tylko nie w
jego oczy. - Ja do Ciebie też coś czuję... Ale to uczucie nie powinno się narodzić. Jest milion powodów, które mogę Ci podać. Najważniejszy jest taki, że jesteś moim szwagrem, co się wiąże z tym, że jesteś mężem mojej zmarłej siostry. Nie wyobrażam sobie naszego związku i... - w tym momencie po mojej twarzy zaczęły spływać łzy.- i kocham też kogoś innego. - Szybko wzięłam torebkę i wybiegłam z willi biegnąc do mojego domu.

***

W nocy nie spałam w ogóle. Stargałam się rano z łóżka w celu wyszykowania się na dzisiejszy dzień. Całą noc myślałam o mnie, Pablo i ... Germanie. Oraz o wczorajszym wydarzeniu, który zmienił moje poglądy na parę spraw. Postanowiłam, że ... chcę być z Pablo i że mu to dzisiaj powiem w pracy. Ranek minął szybko i już byłam w drodze do Studia. W pokoju nauczycielskim zastałam na szczęście tylko Pabla.
- Angie...
- Dzień dobry, Pablo. Chciałam Ci coś powiedzieć...
- Więc słucham.
- Wczorajszego dnia dużo myślałam o nas i... wywnioskowałam, że chciałabym być dalej z Tobą... - nie dokończyłam, bo wtedy Pablo rzucił mi się na szyję i długo przytulał.
- Tak się cieszę, Angie. Obiecuję nie być już zazdrosny i że porozmawiam z Jackie. - zaczęłam się śmiać, bo przyjął dość głupawą minę.
- Dobrze już, bo mnie udusisz, Pablito. - w tym momencie skończył mnie przytulać.
- Tak w ogóle, to coś się stało? Po wyglądasz co najmniej strasznie.
- Umm... No stało się. Z Germanem.
- A co?! Znowu Cię uderzył?!
- Nie, nie, uspokój się, nie uderzył mnie i nic mi nie zrobił...
- To co się stało?
- Bo przedwczoraj wprowadziłam się do domu Violetty...
- Jak to?! Czemu?!
- No bo byłam na Ciebie zła jak zobaczyłam Ciebie i Jackie i tak jakoś wyszło... No nie ważne, wracając do tematu - to wczoraj siedziałam w kuchni i przygotowywałam sobie kawę aż nagle przyszedł German, który chciał mi coś powiedzieć i okazało się, że ... wyznał mi miłość no i... mnie pocałował. - ostatnie słowo powiedziałam nieco ciszej, bo widziałam jak Pablo jest zły.
- Poc... Jak on śmie?! Najpierw Cię uderza, a potem Cię całuje?!
- Uspokój się, Pablo. Dzisiaj się od nich wyprowadzam ze względu na wczorajsze zajście.
- To dobrze, bo nie mógłbym znieść myśli, że u niego mieszkasz. - w tym momencie zadzwonił dzwonek, który informował nas o zbliżających się zajęciach.
- To ja idę na lekcje. - rzekłam, po czym ruszyłam w stronę drzwi.

***

     Było już po zajęciach i wreszcie miałam chwilę odpoczynku. Mimo iż młodzież tu jest naprawdę sympatyczna to praca nauczyciela jest męcząca. Skierowałam swój krok w stronę pokoju nauczycielskiego, aby odebrać torbę i pójść do domu. Już miałam otwierać drzwi, kiedy nagle usłyszałam moje imię, co wskazywało na to, że ktoś rozmawia o mnie. Niby nie powinno się podsłuchiwać czyichś rozmów, ale to był inny przypadek.
-  Mówię Ci Pablo. Uwierz mi. Angie jest tylko z Tobą, aby zapomnieć o Germanie. Nie dawaj jej się tak wykorzystywać. Nie jest Ciebie warta. - po głosie zrozumiałam, że to Jackie. Strasznie się wkurzyłam za to co powiedziała Pablowi. Postanowiłam więc wkroczyć do akcji, aby jeszcze nie myślał nad tym poważnie. Otworzyłam więc klamkę i wparowałam ze sztucznym uśmiechem.
- Ale dzisiaj mamy piękny dzień, nieprawdaż.- powiedziałam, chcąc przerwać im rozmowę. Zastałam tam Pabla i Jackie, którzy chyba trochę się przestraszyli moim nagłym wejściem.
- Przerwałam wam rozmowę?
- Nie, ależ skądże. - odpowiedziała Jackie, która zaczęła się na mnie patrzeć wzrokiem zabójcy. Po chwili wyszła z pokoju, więc zostałam sama z Pablem.
- Słyszałam co Ci mówiła. Chyba jej nie wierzysz?
- Nie, nie, jasne, że nie. Nigdy bym nawet tak nie pomyślał. Ona pewnie jest zazdrosna. Ale czekaj... Skoro wiesz o czym rozmawialiśmy to... podsłuchiwałaś?
- Pozwolę sobie zacytować kogoś słowa - ''mi wolno''. - uśmiechnęłam się do niego ciepło. Po chwili oboje wybuchnęliśmy śmiechem.

♡~♡~♡~♡~♡~♡~♡~♡~♡~♡~♡~♡~♡~♡~♡~♡~♡~♡~♡~♡~♡~♡~♡~♡~♡

Mój dotychczas chyba najdłuższy rozdział XD Wczoraj pocałunek Packie, dzisiaj Germangie, ale mieszam :-D Do zobaczenia w następnym rozdziale.
Komentujcie i polecajcie :>